Det burde ikke sjokkere noen at Frp karakteriseres som både høyrepopulistisk og innvandringsfiendtlig. Selvsagt er Frp populistisk, ihvertfall populisme forstått som politiske
metode snarere enn politisk ideologi. Carl I Hagens metode er
grunnleggende populistisk, han snakket med svigermor på Dombås som en
temperaturmåling i folket. Hagens metode var en enestående teft for
stemningen i folket, teft for hva som ville slå an, Siv Jensen har arvet
ledervervet men ikke teften. Det ga naturligvis en inkonsistent
politikk nesten uten prinsippiell tenkning. Men populisme er slett ikke det samme som ekstremisme, Frp har dog en markant innslag av "innvandringskritikk" (ofte ren rasisme) og andre høyreradikale merkesaker, nylig fikk vi dette overtydelig demonstrert av Tybring-Gjedde som fryktet at det blir for mange afrikanere i Oslo. Eller som Hjorthen skriver:
Sjølv om dei har kasta ut folk frå tid til annen, har dei aldri gjort nokon ordentleg grenseoppgang mellom kva som er ein legitim innvandringskritikk, og kva som er reinspikka rasisme og konspirasjonsteoriar. Det går ein ganske strak linje frå Langes Hundeavis, via Carl I. Hagens falske Mustafa-brev på åttitalet, Øystein Hedstrøms møte med nynazister på Godlia, til Tybring-Gjedde og Andersens famøse kronikk Draum frå Disneyland, der dei skulda Arbeiderpartiet for å dolke norsk kultur i ryggen. Ein finn ikkje stort av det i partiprogrammet, men det er heilt klart at gamle menns rasisme har vore ein viktig del av Framstegspartiets historie.
Imens forsøker Bård Larsen å vaske Frp rent for rasisme ved å få det til å se ut som at Frp tar muslimer i forsvar.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar