Dølen og vestkantgutten

Hallvard T. Bjørgum fra Valle i Setesdal er en av Norges fremste spelemenn. Han er også sølvsmed og en stor tradisjonsformidler og -bevarer. Bjørgum kommer fra det som en gang var Norges mest isolerte daler og snakker en særpreget dialekt som det ikke alltid er lett for utrente å forstå. Men Bjørgum er ikke redd for verden, han reiste for eksempel til Aserbadsjan for å spille med folkemusikere der. I Klassekampen (20/2) skriver han:

No påstår Aftonbladet at me er redde for å misse retten til, så å seie, eiga kultur­ovring, og at me får spele mindre hardingfele om det kjem fleire muslimar inn i landet.Brorparten av det norske folket har i dag rett og slett ignorert mykje av sin eigen kultur. Og det er nok til dels samanfall mellom dei som er muslimskeptikarar og dei som eg vil kalle «harding­feleignorantar». Og desse fremjar heller slett ikkje nemnde kulturfelt, om dei får ture fram vidare. 

Rett nok er ikkje norsk folke­musikk under vedvarande åtak frå korkje kyrkje eller politiske eller sosiale fløyer i dag. Men historisk sett har den vore det. Og då mest frå ytste høgrefløya og frå overklassa i dei norske byane. Urbane norske straumdrag har også så godt som kvitta seg med kulturelle folkelege norske element, som ved fleire høve i felemusikken kunne stamme frå taterkulturen som me veit hadde ikkje ubetydelege «framande innslag».

I litt mer sentrale strøk, på Oslos solside, sier en ledende politiker:

“Vi i Norge graver vår egen kulturelle og etniske grav” og at “verdiene vi står for svinner hen fordi islam vokser”. 

Er Tybring-Gjedde en hardingfeleentusiast? Hva er Tybring-Gjeddes bidrag til å holde f.eks. taternes eller setesdølenes musikk levende? Uansett tviler jeg sterkt på at det var Bjørgum og hans felespill og sølvsmie Tybring-Gjedde hadde i tankene når han snakket om "kulturell grav".